Značajne ličnosti nosioci prezimena BURSAĆ

Preuzmite PDF

Uvodeći ciklus predavanja o poreklu porodice Bursać i značenju prezimena Bursać, udruženje ''Sabor Bursaća'' želi da svojim zainteresovanim članovima pruži informacije o ovoj za sve Bursaće zanimlјivoj temi. Predavanje pripremlјeno za 13.Sabor (održan 2012.godine) je obradilo 320 godina porodične istorije Bursaća, i pokušalo da objasni i navede sva preselјavanja porodice Bursać, kao i da razvije svest o nesumnjivom zajedničkom poreklu svih Bursaća. Predavanje pripremlјeno za 14.Sabor (održan 2013.godine) je obradilo sva srodna (Rađenović, Zelјković, Tankosić, Radujko, Momčilović, Bauk, Šušilović, Vranješ, Solomun, Čakarmiš, Vučenović i Đapan) i slična (Bursić, Burzić, Buršić, Burza, Burzan, Burzanović, Borozan) prezimena. Nastavlјajući dalјe, u svojoj nameri, autori su za jubularni 15.Sabor Bursaća pripremili ovo predavanje u kojem će predstaviti biografije značajnih ličnosti iz prošlosti koje su se prezivale Bursać, ili su nosile neko od izvedenih prezimena. Potom će biti prezentovane značajne savremene ličnosti koje su obeležile oblasti kojima se bave. Na kraju predavanja će biti pomenute i dat kraći prikaz savremenih javnih ličnosti koje se prezivaju Bursać.

ZNAMENITE LIČNOSTI IZ PROŠLOSTI

ISIDOR BURSAĆ, ARHIMANDRIT MANASTIRA SV.ARHANĐELA MIHAJLA (KRKA)
Rođen u Plavnu kao Jakov Bursać negde oko 1863/64.godine. Školske godine 1881/1882. upisao se u Pravoslavni Bogoslovni zavod u Zadru, (postojao od 1869. do 1918.godine) poznat i kao Klirikalna škola, i uspešno je završio 4 razreda te škole, u školskoj 1884/1885.godine. Nakon završene škole, Jakov se zamonašio u manastiru Krka, i dobio monaško ime Isidor.
Bio je iguman (arhimandrit) manastira Krka u Dalmaciji u prvim decenijama 20.veka.. U dva navrata je bio paroh parohije Ivoševci, i to u periodu od 27.10.1898. do 29.09.1899.godine i potom od 01.01.1907. do 22.02.1909.godine.

MARIJA BURSAĆ, NARODNI HEROJ (02.08.1920-23.09.1943.G)
Učesnik Narodnooslobodilačke borbe i prva žena narodni heroj Jugoslavije. Simbol hrabrosti i odanosti NOB-u i Narodnoj revoluciji u Jugoslaviji.
Rođena 02. avgusta 1920.godine u selu Kamenica kod Drvara, kao najstarije od petoro dece Nikole i Joke Bursać. Imala je troje braće (Dušan, Dragan, Vaso) i sestru Milku. Nije išla u školu, već je detinjstvo provela u selu, obavlјajući kućne i polјske poslove. Posle oslobođenja Drvara 27.jula 1941.godine, sa bratom Duškom se uklјučila u Narodnooslobodilački pokret. Septembra 1941.godine je primlјena u SKOJ. Februara 1942.godine primlјena je za člana KPJ. Od jula 1942.godine je u sastavu Omladinske radne čete, kasnije Prve omladinske radne brigade, gde kao pozadinski radnik, prikuplјa useve za partizanske jedinice. Tada je naučila da čita i piše.

U februaru 1943.godine stupa u 10. Krajišku brigadu, gde je bolničarka i bombaš 3. batalјona. Sredinom 1943. je preležala tifus. 17/18. Septembra 1943.godine učestvuje u teškim borbama sa nemačkim u ustaškim snagama, u selu Prkosi. Biva ranjena, drugovi je nose 40 kilometara na nosilima do partizanske bolnice, u Vidovom Selu kod Drvara. Umire ubrzo po dolasku u bolnicu 23.septembra 1943.godine. 15.oktobra 1943.godine, Vrhovni štab NOVJ je proglašava za Narodnog heroja. To je bilo prvo proglašenje žene za Narodnog heroja. Nјen brat Duško Bursać, sekretar Okružnog komiteta SKOJ-a za Drvar, poginuo je u toku Desanta na Drvar, maja 1944.godine.
Ime Marije Bursać nosile su i nose mnoge škole, ulice i ustanove.

DIRIGENT SLOBODAN BURSAĆ ( 08.februar 1941- 01.jun 1993.g)

Rođen u Ličkoj Kaldrmi 08.februara 1941.godine, od oca Sime Bursaća (radnik na želјeznici, poginuo 1943. kao partizan sa oko 35 g) i Milice Đumić (ostala udovica sa 33 godine, umrla sa 66 godina, ), kao najmlađe 6.dete. Imao je braću: Milana (1926-1944, sa 16 pobegao u partizane i poginuo u toku desanta na Drvar 1944.), Peru (inženjer, 1933-1983.), Iliju (1939-1996), sestre Mileva (još živa u Apatinu 80 g.), Sofija (umrla sa 60 g) i Sava (umrla sa 39 godina). Majka ratna udovica sa 6 dece došla u Apatin 1945.godine (živeli na adresi Žarka Zrenjanina 18).
Završio je osnovnu školu ''Žarko Zrenjanin'' i nižu muzičku školu u Apatinu. Svirao je violinu i Direktor muzičke škole Julije Emgelhart je prvi primetio njegov talenat. Anegdota (otišao na zanat u brodogradilište i posle nekoliko meseci je pobegao sa zanata). Srednju muzičku školu u Novom Sadu ''Isidor Bajić'' upisuje 1957.g. Muzičku akademiju u Beogradu upisuje 1960.godine, i diplomira na odseku dirigovanje u klasi prof. Mihajla Vukdragovića. Kao student sa orkestrom harmonika Muzičke škole ''Kosta Manojlović'' iz Zemuna, osvaja nagradu na festivalu u Puli. Kao student predavao u OŠ u selu Vojka, i kao pevač u horu Doma JNA u Beogradu. U Požarevcu predavao 1 školsku godinu 1967-68. Oženio se 1967.godine Milkom Grbić (prof. srpskog jezika, Filološki fakultet u Beogradu), zajedno žive prvo u Zemunu, pa na Bežanijskoj kosi, pa u Požarevcu.
Dolazak u Zrenjanin jesen 1968.godine po konkursu za radno mesto u Muzičkoj školi ''Josif Marinković''. Slobodan Bursać pokreće rad školskog hora ''Josif Marinković'' (osnovanog 1961.godine) i on tokom godina prerasta u Gradski hor Muzičkog društva ''Josif Marinković''. Mešovitim omladinskim horom ovog društva on rukovodi narednih 25 godina, sve do svoje smrti. Već prvi nastupi pokazuju da je u pitanju vrhunski hor (1970.g Druga nagrada na Saveznom takmičenju muzičkih škola). Neprekidan uzlazni put sledi na takmičenjima širom Jugoslavije (pet nastupa na ''Mokranjčevim danima'' u Negotinu, tri nastupa na susretima ''Abrašević'', smotra ''Mermer i zvuci'' u Aranđelovcu, Festivali horova, tri nastupa na Festivalu omladinskih horova u Novom Pazaru). Hor neguje muziku skoro svih stilova i epoha, ali sa akcentom na duhovnoj muzici južnih Slovena. Sugestivnost i posebnost muziciranja ovog hora, koja najvećim delom proističe iz lične note, koju je utkao mr Slobodan Bursać, došla je naročito do izražaja u delima, koja za svoje izvođenje, pored visokog stepena profesionalizma zahtevaju poseban emotivni naboj i angažman. Izvanrednu istančanost izraza (što je po mnogima prva prepoznatlјivost njegovog profila) hor je dostigao u izvođenju muzičkih dela duhovnog karaktera. U periodu od 1971-1975. hor osvaja dva puta prvu nagradu na Saveznim takmičenjima muzičkih škola Jugoslavije. Tokom narednog period od 1976-1984.g hor dva puta pobeđuje na Festivalu horova Srbije, dobija dve specijalne nagrade na Jugoslovenskim horskim svečanostima 1982. i 1984.g, i prvu međunarodno priznanje, Specijalnu nagradu na Međunarodnom takmičenju horova u Varni, Bugarska 1983.g

Period od 1986-2002.godine je najzreliji deo biografije Muzičkog društva ''Josif Marinković''. Međunarodnu afirmaciju hora donose nagrada ''Summa cum laude'' u belgijskom gradu Neerpeltu 1986.g, i plasman u finale Međunarodnog horskog festivala u Debrecinu, Mađarska 1986.g. Konačno, jula 1987.g u na Svetskom festivalu horova u Llangolenu, Velika Britanija, hor osvaja prvu nagradu u kategoriji mešovitih horova, i odmah potom, u međusobnom raspevavanju svih horova pobednika, osvaja laskavu titulu ''Hor sveta''.

Nakon toga u sledećim godinama slede brojna nacionalna priznanja: statua ''Stevan Mokranjac'' na ''Mokranjčevim danima'', Nagrada oslobođenja Vojvodine, Nagrada SIZ-a kulture Vojvodine, ''Vukova nagrada'',nagrada ''Ivo Lola Ribar''. Hor ima čak tri nastupa na Dubrovačkim letnjim igrama (1987., 1989., 1990). Nažalost iznenadna smrt 01.juna 1993.godine, prekida ovu životnu priču. Hor nastavlјa da radi još 9 godina pod dirigentskom palicom Slobodanovog sina, Andreja Bursaća. Od februara 2010.godine, jedna ulica u Zrenjaninu (Teplička ulica u kojoj se nalazi škola u kojoj je hor vežbao) nosi ime Slobodana Bursaća. Nekoliko godina posle njegove smrti u Aleji Velikana u Karađorđevom parku u Zrenjaninu, podignut je spomenik Slobodanu Bursaću.

Ove godine, 31.maja i 01.juna, u Zrenjaninu je održan Memorijalni Horski Festival ''Slobodan Bursać''. Tokom dve večeri potpisana je peticija da ovaj festival postane tradicionalan.
Najpoznatiji talenti koje je otkrio Slobodan Bursać su:
Želјko Lučić, bariton (1968), sin mašinovođe i krojačice, 1983.počeo da peva u horu ''Josif Marinković'', završio srednju želјezničarsku školu i radio kao otpravnik vozova na želјezničkoj stanici u selu Tomaševac kod Zrenjanina. Slobodan ga je odveo u Muzičku školu ''Josip Slavenski'' u Beograd, gde upoznaje Biserku Cvejić. Profesionalni operski pevač postaje od 1993. kada nastupa u Novosadskoj Operi, 1995-1998. u Beogradskoj Operi, 1998-2008.stalni član Opere u Frankfurtu, nastupao u Operama u Nјujorku, Londonu, Drezdenu, Milanu, Beču, Madridu, Barseloni, Parizu.
Bela Mavrak, tenor (1966), pohađao osnovnu i srednju muzičku školu u zrenjaninu, Slobodan Bursać je presudno uticao da upiše Muzičku akademiju u Beogradu, 1989.godine. 1991. seli se za Keln gde i danas živi. Od 1993. nastupao u Operama u Kelnu, Beogradu, Vajmaru, Bonu, Buenos Ajresu, Sao Paolu, Salcburgu, Budimpešti, Drezdenu, Beču, Nјujorku u više od 600 nastupa.

MILOŠ BURSAĆ, FUDBALER
Rođen 23.juna 1965.godine, sin Bogdana Bursaća (1940-2003.g), rodom iz Obreža u Sremu. Ofanzivni fudbaler. Ponikao u timu Galenike iz Zemuna, sa kojom je debitovao u Prvoj saveznoj fudbalskoj ligi u sezoni 1982/83.g. Punu afirmaciju je doživeo u dresu Sutjeske iz Nikšića u sezoni 1985/86.g kada postiže 20 golova. Branio je bole splitskog Hajduka (1986-1988.g), beogradske Crvene Zvezde (1988/1989.g).
Internacionalnu karijeru je nastavio u francuskom Tulonu (1989/1991.g) i Lionu (1991/92.), španskim klubovima Selta Vigo (1992/93.), Atletiko Marbelјa (1994/96), i bejgijskim klubovima Atverp (1993/94.g), Molenbek RVD (1998/99.g).

Fudbalsku karijeru je završio 2004.g u nižerazrednom belgijskom timu FC Racing Mol-Wezel. U karijeri je odigrao 310 utakmica i postigao 87 golova. U sezoni 1985/86.g deli prvo mesto na listi najbolјih strelaca prvenstva Jugoslavije sa 20 golova. U sezoni 1989/90.g je drugi strelac Francuske lige sa 16 golova.
Za reprezentaciju Jugoslavije je odigrao 2 utakmice. Februara 2013.godine igrao u utakmici veterana Splita i Beograda i postigao 2 gola.. Iz braka sa Editom Perković ima sina Marka (1989.) i kći Moniku. Sa Darijom Petković ima kći Bjanku i blizance Lunu i Katju.

LjILjANA BURSAĆ, AKADEMSKA SLIKARKA
Rođena 27.10.1946.godine u Kragujevcu, od oca Đure Bursaća i Jovanke Ljubojević iz Bosanskih Dolјana. Studirala na Likovnoj akademiji u Beču. Član ULUS-a od 1972.godine Od 1971.godine izlagala na više od 40 samostalnih i oko 300 grupnih izložbi u zemlјi i inostranstvu.

Nјena dela se nalaze u uglednim muzejsko-galerijskim ustanovama i privatnim zbirkama širom nekadašnje Jugoslavije i sveta. Osnivač je Art Foruma Velika Hoča, organizacije koja redovno održava Likovne kolonije Balkanskog regiona u selu Velika Hoča na Kosovu i Metohiji.
1999-2000. u Kosovskoj Mitrovici je izvela performans Most svetlosti, oslikavši sliku dugu 127 metara, koliko je dug most preko Ibra, koji razdvaja Severnu od Južne Mitrovice.
Nagrade:
1976.Mantova, Italija, Premio Nazionale R. Giorgi, srebrna medalјa
1976. Mantova, Italije, Piaceta San Benedeto Po
1990 Piran, Slovenija, Ex Tempore
2012. Beograd, Vinčanska povelјa
Priznanja:
2002. Povelјa Udruženja književnika Srbije
2004. UNESKO, Pokrovitelјstvo za autorske projekte, koncepte i realizaciju programa Art Forum.

ANDREJ BURSAĆ, DIRIGENT
Rođen 10.marta 1970.g u Zrenjaninu. Sin Slobodana Bursaća i Milke Grbić. Po obrazovanju je diplomirani pijanista i magistar dirigovanja. Zaposlen je kao vanredni profesor na Akademiji umetnosti u Novom Sadu. Diriguje, takođe, različitim ansamblima: Hor ''Josif Marinković'' u periodu 1993-2002.godina, Simfonijski orkestar i hor RTS-a, Simfonijski orkestar i hor Akademije umetnosti u Novom Sadu, Opera Srpskog Narodnog Pozorišta, Vojvođanski mešoviti hor, Novosadski kamerni orkestar, Muški kamerni hor ''Arion''.

U periodu od 2008-2012.godine, Odlukom Skupštine grada Novog Sada, obavlјao funkciju člana gradskog veća za kulturu. Oženjen je i ima dvoje dece.

ZORAN BURSAĆ, atletičar i maratonac
Rođen 22.10. 1966.godine u Beogradu. Sin Vojislava Bursaća (rođenog u Pavlovcu-Vrebcu kod Gospića) i Dragice Rašković. Već 25 godina radi u ''PTT-u Srbije'', dugo godina je bio poštar, a sada radi na mestu višeg kontrolora dostave. Atletičar dugoprugaš i član Atletskog kluba. ''Partizan''. Licencirani je trener Atletskog saveza Srbije.

Titulu ''najbrži poštar na Balkanu'' osvojio je dva puta. Prvi put 1996.godine na Zlatiboru, na Poštanskoj Balkanskoj olimpijadi, kada je u brzom hodanju na 10 kilometara, u standardnoj poštanskoj uniformi sa kapom na glavi i torbom na leđima, pobedio rumunskog olimpijca Kostiku Bolana. Drugi put 2006.godine na istom takmičenju. Osim dva prva mesta, na Poštanskoj balkanskoj olimpijadi je osvajao drugo mesto čak četiri puta (1992.godine, 1997.godine u Bugarskoj-Sunčev breg, 1998.godine u Makedoniji, 2000.godine u Rumuniji) i treće mesto jednom 1993.godine.
Uspesi na takmičenjima u zemlјi:
3.mesto na državnom prvenstvu Jugoslavije na 10.000 metara 1990.g
3.mesto na prvenstvu Jugoslavije u polumaratonu 1998.g u Novom Sadu
Polumaraton u Apatinu 2005.
Polumaraton Beograd 2004. g (8.mesto), 2008.g, 2009.g (8.mesto),
Polumaraton Novi Beograd 2010.g,
Savski polumaraton 2012.g (5.mesto)
5.mesto na Somborskom maratonu 2006.
2010. simbolična trka ''Ispiši budućnost'' od Delta sitija do Kovilova (17 kilometara)
Novogodišnja trka Ušće 2012., 1.mesto veterani
Trka protiv droge i nasilјa 2010.g, 8 km, treće mesto
Trka ''Franjo Mihalić'' 2010.g, 7700 m, prvo mesto
3.mesto na Prvenstvu Jugoslavije u brzom hodanju 1998.g
Učešća na maratonima i trkama u svetu:
Pobeda na supermaratonu dugom 363 kilometra, od Beča do Budimpešte, kao član šestočlane ekipe PTT (Lični rekord mu je 33 kilometra za 1 sat i 53 minuta) 2001. g
Polumaraton u Sent-Deniju kod Pariza u Francuskoj 2009.g, šesto mesto ekipno (AK Partizan), 34.mesto pojedinačno (1:16:01)
Bostonski maraton 1998.godine, 158 od 1155 takmičara, 2:40:45
Šemrok maraton u Virdžinija biču, 1999.g (3.mesto od 1132 takmičara, 2:29:52)
Havajski Maui maraton 2001. treće mesto (2:31:22)
Maraton u Čikagu (1998.g bio 42. od 6243 takmičara , 2:27:14)
Nјujorški maraton (1995.godine, 1996.g 78 od 7434 takmičara 2:35:35 ; 1997.g 108 od 8412 takmičara 2:38:56 ; 1998.g bio 89. od 8959 takmičara 2:32:17 ; 1999.g ; 2000.g 67.mesto od 8342 takmičara 2:32:16; 2002.g 43.mesto od 10187 takmičara, 2:31:22; 2006.g, 147.mesto sa 2:41:18; 2007.g 261.mesto, 2:48:09;)
Šemrok trka (8 km) u Virdžinija Biču, 2003.godine, 20 mesto od 1287.
Oženjen je i ima tri sina: Nikolu (1995.), Lazara i Aleksu. Sin Nikola je takođe atletičar, srednjeprugaš i osvojio je 6.mesto na Juniorskom Prvenstvu Evrope 2013.godine u trci na 1500 metara (Rieti Italija). Trenutno se priprema za Svetsko prvenstvo koje će se održati u Oregonu, SAD. Zoran je pretrčao oko 150.000 kilometara, što znači da sada 4.put optrčava planetu Zemlјu (obim Zemlјe iznosi oko 40.000 kilometara). Jezikom vulkanizera, da su mu noge automobilske gume, do sada bi već tri puta morao da ih menja. Svaka čast!!!

VLADIMIR BURSAĆ, SLIKAR I DIZAJNER
Rođen u Šapcu, roditelјi Branko Bursać (školovani slikar) i Svetlana Bursać (samostalni umetnik)

Član Udruženja likovnih umetnika, primenjenih umetnosti i dizajnera Srbije (ULUPUDS). Član udruženja strip umetnika Srbije.
Jedan od značajnijih mladih dizajnera, ilustratora, grafičkih umetnika, slikara, ikonopisaca i fotografa u Srbiji Živi i radi u Novom Sadu.

NENAD BURSAĆ, PROFESOR AMERIČKOG UNIVERZITETA DJUK
Rođen u Šapcu 1969.godine. Završio je Elektrotehnički fakultet u Beogradu sa prosekom 9,82 i zajedno sa bratom blizancem Predragom, otišao u Ameriku.
Doktorat je stekao 2000.godine na Odelenju biomedicinskog inžinjeringa Univerziteta u Bostonu, a postdoktorske studije je završio 2003.godine na Odelenju biomedicinskog inženjeringa Iniverziteta Džon Hopkins. Od 2003.godine radi na Univerzitetu Djuk. Rukovodi laboratorijom od petnaestak doktoranata, postdoktoranata, hirurga i laboratorijskih tehničara.

Početkom godine svetom je prostrujala sledeća vest: tim kojim rukovodi dr Nenad Bursać je napravio živi skeletni mišić koji se ponaša kao prirodno tkivo, ima sposobnost da se regeneriše i u laboratoriji i u tkivu životinja. Očekuje se da će se veštačkim mišićima, u budućnosti lečiti povrede mišića izazvane traumama. Tim dr Bursaća na skeletnim mišićima radi već 7 godina, a na veštačkom srčanom mišiću radi više od 10 godina. Profesor Nenad Bursać je već dobio niz američkih nagrada, čak i za celokupan istraživački rad. Nјegov CV je dostupan na internetu i ima 16 strana. Oženjen je Beograđankom Aleksandrom i ima dvoje dece.

SLOBODAN, BOBAN BURSAĆ, SLIKAR i VAJAR
Rođen 1954.godine u Drvaru. Završio je Školu primijenjenih umetnosti u Sarajevu. Školovanje nastavlјa u Beogradu, Zagrebu i Milanu.

Izlagao širom Jugoslavije (Sarajevo, Beograd, Zagreb, Priština, Đakovica, Cetinje, Krk, Poreč, Dubrovnik, Pula, Kranjska gora), Evrope (Berlin, Minhen, Oldenburg, Bremen, Vilhelmshaven, St.Moric, Cirih, St.Galen, Milano, Venecija, Udine, Beč, Klagenfurt, Leoden, Bad Išl, Judenburg) i Severne Amerike (Toronto, Majami, Nјujork, Čikago, Vašington). 1995.godine se preselio u Kaliforniju, gde i danas živi u Karmelu. Oženjen austrijankom Edit iz Judenburga. Vlasnik umetničke galerije "Ex-tempore" u Karmelu, Kalifornija.

DRAGAN BURSAĆ, NOVINAR
Profesor filozofije, novinar i kolumnista banjalučkog portala Buka. Pre toga urednik Radio Banja Luke. Dobitnik nagrade UNICEFA za poseban doprinos u u zaštiti prava deteta za najbolјi tekst objavlјen na internetu.

Smatraju ga jednim od najvažnijih aktuelnih mislilaca u savremenoj Bosni. Poznat i cenjen po svojim stručnim i sarkastičnim analizama pojava u savremenom društvu. Poznat po kritikama vladajućoj garnituri u Republici Srpskoj i Federaciji BiH.

Prim.dr. PETAR BURSAĆ
Rođen u Inđiji 1949.godine. Završio Medicinski fakultet u Beogradu. Specijalizaciju iz dermatovenerologije završio na VMA 1986.godine. Zaposlen na Vojnomedicinskoj akadmiji 1986-2006.godine. Načelnik kabineta za kožne i polne bolesti, načelnik prvog odelenja klinike, zamenik načelnika Klinike za kožne bolesti. U zvanje primarijusa promovisan 2000.godine. Član je Dermatovenerološke sekcije Srpskog lekarskog Društva. U penziji od 2006.godine.

SLOBODAN BURSAĆ, GENERAL
Rođen 25.10.1946.godine u Plavnu. Otac Jovo Bursać i majka Milica. Doktor nauka. Penzionisan 28.12.2001.godine u činu general-potpukovnika, kao pomoćnik načelnika Vojne akademije.

MILICA BURSAĆ, TV VODITELj
Rođena 1976.godine. Otac Milan Bursać, rodom iz Ličke Kaldrme. Od 1995.godine, vodi emisuju ''U zdravom telu'' koja se do 2010.godine emitovala na Javnom servisu RTS, a poslednjih godina se emituje na televiziji B92. Bila je voditelј programa na 3.Saboru Bursaća 2002. godine

Sa suprugom Jovicom Stojkovićem, od oktobra 2010.godine ima sina Andriju.

ALEKSANDRA BURSAĆ, PEVAČICA
Rođena 26.oktobra 1988.godine. Završila Nižu Muzičku Školi. Članica Hora ''Kolibri''. 2009.godine je učestvovala u 4. sezoni takmičenja ''Zvezde Granda'' (na prvoj audiciji 2005.godine nije uspela da se plasira u finale).

Učestvovala na takmičenju ''3. Grand Festival'' koji je održan 2010.godine. Učesnica rijalitija ''Prvi kuvar Srbije'' koje je 2012.godine emitovano na TV PINK.

SAŠA BURSAĆ, POSLANIK SKUPŠTINE BiH
Rođen 06.05.1980.godine u Prijedoru. Po struci diplomirani inženjer šumarstva. Od 2010.godine poslanik Predstavničkog doma Parlamentarne skupštine Bosne i Hercegovine. Član je Stranke SNSD (Savez nezavisnih socijaldemokrata).

BURSAĆ MITAR
predsednik SO Irig u periodu od 2001-2008.

BURSAĆ IGOR
sudija opštinskog suda U Staroj Pazovi

ALEKSANDAR BURSAĆ
rođen 19.marta 1995.godine, Ruma, juniorski reprezentativac Srbije u košarci, visok 205 cm.

DARKO BURSAĆ a.k.a. BURSA
poznati igrač brejkdensa. 12 godina se bavi brejkdensom. Učesnik, organizator i sudija na takmičenjeima u brejkdensu. Takmičio se na brejkdens manifestacijama u Danskoj, Mađarskoj, Norveškoj, SAD, Bugarskoj, Švedskoj, Švajcarskj, Rumuniji, Holandiji, Polјskoj i Grčkoj. Član Recognize Crew. Sudija na najvažnijem domaćem brejkdens takmičenju, Red Bull BC One Cypher event.

OLIVERA BURSAĆ-BURSAĆ
rođena 1961.g u Bačkoj Palanci, završila Fakultet primenjenih umetnosti u Beogradu, slikarka i dizajner. Učesnik žirija rijalitija ''Moja kuhinja, moja pravila''.

PETAR RAĐENOVIĆ, ISTORIČAR (1885-1941.G)
Rođen je u selu Preodac kod Grahova. Nјegova porodica je rodom iz Rađenovića Župe u selu Bosanski Osredci u Uncu (Drvar). Krajiški Rađenovići su brojna porodica koju smo obradili u predavanju za 14.Sabor Bursaća. To je prezime srodno Bursaćima i po zabeleženim predanjima, najverovatnije je izvedeno od Bursać. Rađenovići su sveštenička porodica i prota Petar je bio 6.generacija sveštenika u svojoj porodici. Završio je Relјevsku (Sarajevsku) Bogosloviju i zapopio se 1907.godine. Od 1910.godine je paroh u selu Krnjeuša.
Tokom maja 1941.godine, nakon ubistva episkopa banjalučkog Platona od strane tek formirane NDH, izbegao je u Šabac. Mirno je živeo do navale nemačke kaznene ekspedicije na Mačvu. Nemci su ga zatekli kako čita u kući, uhvatili su ga, izveli pred kuću i na očigled domaće čelјadi strelјali. Sahranjen je na Šabačkom groblјu. Posmrtni ostaci prote Petra su 1945.godine preneti u Beograd i sahranjeni na beogradskom Novom groblјu. Smatra se za jednog od najtalentovanijih i najplodnijih srpskih etnografa, učenika Jovana Cvijića, koji su opisivali narodne osobine i poreklo srpskih porodica u Bosanskoj Krajini. Za Srpski Etnografski Zbornik, i ediciju Naselјa i poreklo stanovništva, koji je izdavala Srpska Kralјevska Akademija, izdao je sledeće radove:
''Prošnja i svadba oko ušća Unca'', 1923.godine,
''Sela parohije Krnjeuše u Bosni'' 1923.godine,
''Bjelajsko polјe i Bravsko'', 1925.godine,
''Unac antropogeografska ispitivanja'', 1940.godine.

VOJISLAV TANKOSIĆ, VOJVODA TANKOSIĆ (28.09.1880-02.11.1915.)
Rođen u mestu Ruklada kod Uba, poreklom od iselјenika iz Bosanske krajine koji su se u prvoj polovini 19.veka doselili. Otac Pavle Jovanović Tankosić i majka Milјa. Osnovnu školu završava u Ubu, gimnaziju pohađa u Beogradu, gde se porodica preselila. Porodica tada uzima prezime Tankosić koje je bilo u porodici oca Pavla. Vojnu akademiju upisuje 1899.godine a završava je 1901.godine i postaje vodnik. Završava i Višu školu Vojne akademije.
Učestvovao u majskom prevratu 1903.godine, kao potporučnik. Komandovao vodom koji je strelјao braću kralјice Drage Mašin. Od zime 1903. do 1905. kao vojvoda učestvuje u četničkim akcijama u Makedoniji. 1907.godine završava Višu Vojnu akademiju. 1907/1908.godine je komandant svih četa na potezu od srpske granice do Vardara. Bio je član ''Mlade Bosne'' i od 1908.do 1909.godine je u Prokuplјu obučavao dobrovolјce za neminovni sukob sa Austro-Ugarskom u Bosni. Jedan je od osnivača organizacija ''Crna ruka''. Pred Prvi Balkanski rat je obučavao i birao dobrovolјce blizu granice. Anegdota je da je odbio Gavrila Principa zbog slabe konstitucije. Kada je počeo rat komandovao je Lapskim četničkim odredom koji jje otpočeo borbena dejstva u turskoj pozadini, čak dva dana pre početka rata. Tankosićevi četnici su prvi ušli u Prištinu, a on dobija Karađorđevu zvezdu sa mačevima i čin majora. Zbog veza sa organizacijom ''Crna ruka' i Apisom, kao i zbog obučavanja atentatora u Sarajevskom atentatu 1914.godine, Austro-Ugarska je ultimatumom tražila njegovo penzionisanje i zatvaranje, pa je pritvoren u štabu Dunavske divizije 1914.godine. Za vreme Cerske bitke komandovao četom dobrovolјaca i četnika u sastavu Limskog odreda. Za vreme povlačenja srpske vojske u jesen 1915.godine, ranjen 31.oktobra 1915.godine, i umire u oklini Trstenika 02.novembra u 35.godini života. Prvi put sahranjen u Trsteniku, Austrijanci su otkopali grob, slikali leš za svoje propagadne plakate. Sada počiva na Novom Groblјu u Beogradu. Jedan ulica na Vračaru i jedna ulica u Nišu nose njegovo ime.

Čuvena je sledeća anegdota: ''za vreme Burskog rata u Južnoj Africi 1899-1902., srpska javnost je bila protiv imperijalističke Engleske. Vinston Čerčil, mladi dopisnik iz Burskog rata je to saznao i napisao članak u kojem je sa puno prezira govorio o Srbima. Ovaj tekst je negde u kafani naglas čitao potporučnik Tankosić i javno se zakleo sledeće: ''Ako se toga Vinstona dočepam, ima sve klevete da mu naplatim!''. Godinu dana kasnije, Vinston Čerčil se vraćao u Britaniju, Orijent ekspresom od Carigrada, preko Beograda. Voz je stao nekoliko sati, a on je odlučio da se prošeta i osveži. Neko ga je video i javio Tankosiću: ''Vojo, eno ga onaj tvoj Englez što nas ocrni , pije kod Grčke kralјice!'. Tankosić je odmah otišao, pronašao Čerčila, psovao ga i išamarao, i zapretio da se glavom više ne šali da tako priča o srpskom narodu. Uz diplomatsko izvinjenje i zataškavanje i policijsku pratnju Vinston Čerčil je ispraćen na želјezničku stanicu. O ovoj legendi ne postoje pisani tragovi.

MAKSIM BURSAK, bokser
Rođen 03.jula 1984.godine u Kijevu, u Ukrajini. Profesionalni bokser u srednjoj kategoriji od 2004.godine. Boksovao je 32 profesionalna meča, ima 29 pobeda, 2 poraza i 1 nerešen meč.
Osvajao je sledeće titule:
IBF Youth Middleweight Title (2008)
WBO Interkontinentalni šampion u srednjoj kategoriji (od 24.04.2010.g do 04.05.2012.godine)

Aktuelni Evropski šampion u srednjoj kategoriji (od 02.02.2013.godine)
Rangiran na svetskim listama: WBC 10., WBA 8., IBF 13., WBO 5.

FJODOR JAKOVLjEVIČ BURSAK, ATAMAN KUBANSKIH KOZAKA (godina rođenja oko 1750-28.03.1825.g)
1758.godine dalmatinski mitropolit Simeon Končarević iz Dalmacije u Rusiju vodi 132 lica (37 lica poznato po imenu, Trivun Torbica iz Plavna). Odluka o proglašavanju Končarevića i Torbice izdajnicima i njihovoj osudi na robiju je javno pročitana u Splitu, Benkovcu, Kninu i Plavnu 1759.godine. Pretpostavka je da se te 1758.godine odselio neko od Bursaća u Rusiju, i naselio se u Novoj Srbiji, oblasti naselјenoj Srbima sa Moriša 1752.godine. Ta oblast je bila granična sa oblašću zaporoških Kozaka koji su tek 1775. godine razoružani i proterani na jug ka obalama Crnog mora.

Ne zna se ni mesto ni tačn o vreme njegovog rođenja. Pretpostavlјa se da je rođen oko 1750.godine. Ime oca mu je Jakov što je jako retko u Rusiji. Zna se da je pobegao u Zaporošku Seču, negde sa prostora malo severnije od nje. Po predanju prezime Bursak je dobio jer se školovao u Kijevskoj bursi, što nije dokazano. Jedan je od prvih zaporožaca koji se dobrovolјno prijavio atamanu Čepigi. General Suvorov je dao visoku ocenu njegovim podvizima. Učesnik je Rusko-turskog rata 1768-1774.godine gde se odmah istakao, kao i u pohodu kneza Potemkina na Krim. Učesnik je Rusko-Turskog rata 1787-1791.godine, istakavši se kod Ismaila. 22.decembra 1799.godine je postao ataman Kubanskih kozaka u činu potpukovnika. Reorganizovao je tu kozačku armiju i u periodu 1803-1811. predvodio Kubanske kozake u ratovima sa Čerkezima i širenju Rusije na severni Kavkaz. Maja 1802.g je unapređen u pukovnika, a 1804.g je dobio Orden Sv.Ana (druge klase) sa dijamantima. Prestareli ataman je penzionisan u činu general-majora početkom 1816.godine.
Istorija Kubanskih kozaka sa sedištem u gradu Krasnodaru u dolini reke Kuban, počinje pacifikacijom i gašenjem organizacije Zaporoških kozaka na Donu. To je po nalogu carice Ekaterine Velike, izvršio 04.juna 1775.godine, general Petar Popović Tekelija, Srbin u ruskoj službi, ''bez i jedne prolivene kapi krvi''. Romanovi su hteli da neposlušne Zaporoške Kozake pomere dalјe na granicu, da bi naselјavali područja današnje srednje u južne Ukrajine. Narednih 17 godina Zaporošci su lutali po severnim obalama Crnog mora, skoro 1/3 je čak otišla turskom sultanu i prihvatila njegovu službu. Naselјavaju se na obalama Crnog mora kao Crnomorska kozačka vojska, koja tek 1792.godine se naselјava oko reke Kuban pod vođstvo atamana Zahara Čepige koji je ataman do 1797.godine.
Poslednji direktan potomak ovog atamana se zvao Vladimir Sergejevič Bursak i umro je 2000.godine u 86.godini života. Kuća porodici Bursak u Krasnodaru (ul. Krasnoarmeйskaя 6) se sačuvala do danas i u njoj je memorijalni muzej roda Bursak. U Kubanskoj oblasti, u mesti Bejsug, postoji želјeznička stanica koja nosi ime Bursak u uspomenu na njega. Nјegov sin Afanasije Fedorovič Bursak je bio zapovednik jedne Satnije crnomorskih kozaka konjanika u Borodinskoj bici 1812.godine.

ROBERT VAN DER BEURSE I JAKOB VAN DER BEURSE
Ova dva čoveka su pripadnici jedne porodice koja je živela u gradu Brižu u Belgiji. Robert van der Buerse (oko 1265-oko 1319.) je prvi po imenu poznat član ove porodice, a Jacob van der Buerse (1400-1483.g) je njen poslednji poznati član. Porodica je zabeležena u dokumentima od 1257.g do 1457.godine, a pojavlјuje se kao vlasnik kompleksa kuća na trgu u gradu Brižu gde su radili kao hotelijeri i brokeri. Zabeleženo je da je Robert van der Buerse oko 1276.-1285. god ine podigao prvu veliku kuću poznatu pod imeno Ter Ouder Beurse u kojoj je radila krčma-hostel za trgovce, koji su tu bili smešteni i dogovarali se o cenama i svim u vezi sa trgovinom. Narednih 5 generacija ove porodice se bavilo ovim hostelijerskim i brokerskim poslom, tako da je trg ispred njihove kuće tokom 14.veka nazvan Bourse (Oude Burse, Byrsa Brugensis, Beursplein).

U njihovoj kući je 1397.godine smešten štab venecijanske kolonije, a u kući pored je bilo skladište za robu. Jacob van der Buerse je na mestu stare kuće oko 1453.godine podigao sadašnju kuću Huis Ter Beurze, koja se i dan danas nalazi na adresi Vlamingstraat 35. Jacob van der Buerse je bio čak i gradonačelnik grada Briža u periodu 1442-1457.g. Ovakav način poslovanja, smeštanjem trgovaca, skladištenjem njihove robe, finansiranjem trgovine pozajmlјivanjem i kreditiranjem putovanja i robe, davanjem pravnih i finansijskih saveta stranim trgovcima, je po prezimenu porodice, nazivu kuće i trga na kojem se sve to dešavalo, poznat u svetu kao BERZA. Ovaj naziv za mesto i način poslovanja je odatle prenet u Antverpen i Amsterdam, a odatle se tokom vekova raširio po celom svetu.

Nama je interesantno da se na ulaznim vratima kuće, kao i na gredama tavanice nalazi grb ove porodice: Tri vreće za novac na štitu, kao i misteriozni znak sa dve potkovice i latiničnim S, koji podseća na znak za gostionicu. Takođe tu je i natpis Ter Buerse 1276.

autori
Slobodan Đ. Bursać
Vladimir N. Bursać